کد مطلب:154030 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
شخصیت حضرت ابی الفضل
حضرت ابی الفضل العباس فرزند امیرالمؤمنان (ع) در سال 62 هجرت از ام البنین فاطمه بنت حزام بن خالد بن ربیعه متولد گردید مدت چهارده سال با پدر بزرگوارش زندگی
كرد و در جنگ صفین در ركاب پدر حضور داشت لیكن به او اجازه میدان داده نمی شد و مدت بیست و چهار سال با برادرش حضرت امام مجتبی زیست و با برادرش حسین علیه السلام سی و چهار سال زندگی كرد.
حضرت ابی الفضل از بس زیبا بود او را قمر بنی هاشم می نامیدند، عباس مردی قوی، شجاع سواری تنومند كه بر اسبان قوی هیكل سوار می شد پاهایش به زمین می كشید از امام صادق (ع) روایت شده كه فرمود: كان عمنا العباس نافذ البصیرة، صلب الایمان جاهد مع ابی عبدالله (ع) و ابلی بلاء حسنا و مضی شهیدا. «عموی ما عباس با بصیرت و آینده نگر و در ایمان استوار بود همراه حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام جهاد كرد و امتحان خوبی داد تا به شهادت رسید».
روزی حضرت علی بن الحسین امام سجاد (ع) چشمش به عبیدالله پسر حضرت ابی الفضل افتاد با دیدنش گریان شد و فرمود:
بر پیامبر روزی سختر از روز احد نگذشت كه در آن روز عمویش حمزه سیدالشهدا شهید شد و بعد از آن روز موته بود كه پسرعمویش جعفر شهید شد. و لا یوم كیوم الحسین علیه السلام ازدلف الیه ثلاثون ألف رجل یزعمون انهم من هذه الامة كل یتقرب الی الله عزوجل بدمه و هو یذكرهم بالله فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا.
«لیكن هرگز مانند روز عاشورای حسینی پیش نیامده كه سی هزار نفر او را محاصره كردند و همه خود را از امت جدش رسول خدا بحساب می آوردند و با كشتن فرزند پیامبر تقرب بخدا می جستند و حسین هر چند خدا را به آنان تذكر داد متنبه نشدند تا آن كه به ظلم و ستم شهیدش كردند».
سپس فرمود: رحم الله عمی العباس فلقد آثرو أبلی و فدی أخاه بنفسه حتی قطعت یداه فأبد له الله عزوجل منهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن ابی طالب (ع) و ان للعباس عند الله تبارك و تعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة.
«سپس فرمود خدا عباس را مشمول رحمت خویش گرداند كه ایثار كرد و خود را به مشقت افكند تا جان خود را فدای برادرش كرد و در این راه دستهایش قطع شد، خداوند بجای دو دست ابی الفضل دو بال به او عنایت فرمود كه در بهشت با فرشتگان پرواز می كند
چنانكه برای جعفر طیار قرار داد و برای عباس نزد خداوند تبارك و تعالی مقامی است كه تمام شهداء در روز قیامت غبطه مقام او را می خورند [1] .
كرد و در جنگ صفین در ركاب پدر حضور داشت لیكن به او اجازه میدان داده نمی شد و مدت بیست و چهار سال با برادرش حضرت امام مجتبی زیست و با برادرش حسین علیه السلام سی و چهار سال زندگی كرد.
حضرت ابی الفضل از بس زیبا بود او را قمر بنی هاشم می نامیدند، عباس مردی قوی، شجاع سواری تنومند كه بر اسبان قوی هیكل سوار می شد پاهایش به زمین می كشید از امام صادق (ع) روایت شده كه فرمود: كان عمنا العباس نافذ البصیرة، صلب الایمان جاهد مع ابی عبدالله (ع) و ابلی بلاء حسنا و مضی شهیدا. «عموی ما عباس با بصیرت و آینده نگر و در ایمان استوار بود همراه حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام جهاد كرد و امتحان خوبی داد تا به شهادت رسید».
روزی حضرت علی بن الحسین امام سجاد (ع) چشمش به عبیدالله پسر حضرت ابی الفضل افتاد با دیدنش گریان شد و فرمود:
بر پیامبر روزی سختر از روز احد نگذشت كه در آن روز عمویش حمزه سیدالشهدا شهید شد و بعد از آن روز موته بود كه پسرعمویش جعفر شهید شد. و لا یوم كیوم الحسین علیه السلام ازدلف الیه ثلاثون ألف رجل یزعمون انهم من هذه الامة كل یتقرب الی الله عزوجل بدمه و هو یذكرهم بالله فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا.
«لیكن هرگز مانند روز عاشورای حسینی پیش نیامده كه سی هزار نفر او را محاصره كردند و همه خود را از امت جدش رسول خدا بحساب می آوردند و با كشتن فرزند پیامبر تقرب بخدا می جستند و حسین هر چند خدا را به آنان تذكر داد متنبه نشدند تا آن كه به ظلم و ستم شهیدش كردند».
سپس فرمود: رحم الله عمی العباس فلقد آثرو أبلی و فدی أخاه بنفسه حتی قطعت یداه فأبد له الله عزوجل منهما جناحین یطیر بهما مع الملائكة فی الجنة كما جعل لجعفر بن ابی طالب (ع) و ان للعباس عند الله تبارك و تعالی منزلة یغبطه بها جمیع الشهداء یوم القیامة.
«سپس فرمود خدا عباس را مشمول رحمت خویش گرداند كه ایثار كرد و خود را به مشقت افكند تا جان خود را فدای برادرش كرد و در این راه دستهایش قطع شد، خداوند بجای دو دست ابی الفضل دو بال به او عنایت فرمود كه در بهشت با فرشتگان پرواز می كند
چنانكه برای جعفر طیار قرار داد و برای عباس نزد خداوند تبارك و تعالی مقامی است كه تمام شهداء در روز قیامت غبطه مقام او را می خورند [1] .
[1] ابصار العين ص 25 - حياة الحسين 263:3 - عمدة الطالب ص 356 - قاموس الرجال 241:5.